Энлио Дуркан Тарҷумаи ҳаёт ва эҷодиёти ӯ

Энлио Дуркан - маъруфи хазина, решаҳои амиқи адабии таърихи муосир ва фарҳанги тоҷиконро номбар мекунад. Вай на танҳо як нависандаи беназир, балки як хадафсоз дар рушди адабиёти Тоҷикистон мебошад. Энлио дар солҳои охир бо асарҳои хеш, ки ба мавзӯъҳои иҷтимоӣ ва фарҳангӣ равона шудаанд, ба муҳокима ва мавзӯҳои сарсухан ва шиорҳои инсоният равона мекунад.

Вай бо истифода аз забони бевосита ва тасвирҳои амиқ, муносибатҳои иҷтимоии инсонҳоро бо риштаи муосир ва аносири сифатноке ба ҳам печида мекунад. Асарҳояш, ки бо се инъикос месозанд, на танҳо маърифати амиқ дода, балки қобилиятро ба пешниҳоди натиҷаҳо ва роҳҳои нави ҳалли муаммоҳо доро ҳастند.

Бинобар ин, Энлио Дуркан намуди ҷамъиятро аз нигоҳи нав ба назар мерасонад, ва бо услуби хосси хеш, хонандаро ба дунёи амиқ ва таваҷҷуҳи хосса ба инсоният ва проблемаҳои замони муосир ворид мекунад. Асарҳои вай дар мизони масъалаҳои муҳими иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, инчунин таваҷҷӯҳ ба арзишҳои муосир, боиси шенасоии нависандаи синфи хеш мешавад.

Масъалаҳои ҳассос ва амиқе, ки Энлио дар асарҳои хеш ба миён меорад, на танҳо ба ҷомеаҳои тоҷикон, балки ба тамоми инсоният марбут аст. Идеологияи муҳаббат, ҳамдигарфаҳмӣ, ва равобити инсонӣ, ки вай дар асарҳо бештар баррасӣ мекунад, имрӯз дар ҷаҳони хоса бо равандҳои муосир, бисёр муҳим ва зарурӣ менамояд. Аммо энлио дар мизони хешAccessing and drawing attention to the significant issues of his generation gives readers a fresh perspective on the timelessness of human experience.